حرفای درگوشی

گاهی وقتا حوصله ی هیچ کاری رو نداری.دوست داری باخودت خلوت کنی.شبها مدتها به آسمون وماه و ستاره ها خیره بشی.به گلهای رز توی باغچه که الان همه شون یکجا غنچه هاشونو باز کردن  نگاه کنی،گوش کن!اونا هم حرف میزنن، اگه یکم گوشاتو تیز کنی صداشونو میشنوی.

اینجور موقع هاست که از همه ی دنیا و تعلقات دست و پاگیر و اضطراب آورش رها میشی و مثل یک پر رها میشی.یه حس سبکی خیلی قشنگ که تو رو تا عمق رویاهات میبره.

چه رویاها که حتی تصورم نمی کردی بهشون برسی و به راحتی آب خوردن بدستشون آوردی و یا اونا که فکر میکردی میتونی خیلی ساده بدستشون بیاری و هیچ وقت بهشون نرسیدی.

یه خودت نگاه میکنی چه بالا پایین های سینیوسی و کسینوسی که پشت سر گذاشتی.که تو هر فراز و فرودش دست خدابوده که همیشه پشت و پناهت بوده.یاد سختی های طاقت فرسایی میوفتی که با یکم صبر و تحمل جای خودشونو به شادی وراحتی دادن.

امیدتمام وجودت رو پر میکنه...

میگن یه دنیایی هست بالاتر از این دنیا که عین اینجاست با حذف تموم سختی ها و اشتباها.ولی کی میگه که نمی شه بهش رسید؟

خیلی نزدیکه با فاصله ای حتی کمتر از یه پرده ی حریر نازک؛ فقط با حرکت نوک انگشتت میتونی کنارش بزنی و از تموم زیبایی هاش لذت ببری.

......

بایست!

یکم دست نگه دار!

برای اونها که به خوبی ها عادت ندارن رسیدن بهش شاید دردناک باشه.رسیدن راحته اما آمادگی میخواد!

اگه میخوایش باید خوب باشی.

باید کار کنی...

از همین الان شروع کن!